Zmiana ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw. USTAWA z dnia 23 lipca 2015 r. o z w art. 77 pkt 2 otrzymuje brzmienie: "2) niesporządzenia Wybrane aspekty metodyki prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawach o przestępstwa z art. 77 pkt. 2 i 79 pkt. 4 ustawy o rachunkowości — część 1 April 2022 PRZEGLĄD POLICYJNY 145 Jednolity tekst zawiera zmiany wprowadzone ustawą z 14 października 2021 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw. Zmiany dotyczą szeregu przepisów. Ustawa z 14 października 2021 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 2106) zmienia przede wszystkim zapisy w: Warunki określone w art. 64 ust. 1 pkt 4 ustawy o rachunkowości. Wielkości za rok 2021 przeliczone po średnim kursie NBP z 31 grudnia 2020 roku (1 euro = 4,6148 zł/euro) średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty wyniosło. co najmniej 50 osób. suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego stanowiła Usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 i 2105 oraz z 2022 r. poz. 24, 974 i 1570), polegającą na świadczeniu usług w zakresie czynności, o których mowa w art. normy z art. 77 ust. 1 Prawa restrukturyzacyjnego, jest przy-jęcie rozwiązania, że wierzytelność ulega z mocy prawa proporcjonalnemu podziałowi. W tym zakresie bierność albo też brak zastosowania się do obowiązku wynikającego z art. 77 tej ustawy ze strony dłużnika (podatnika) nie zmienia i nie wyłącza przyjętego wzorca. Załącznik nr 6 Zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla jednostek, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z wyjątkiem spółek kapitałowych, oraz jednostek, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1 i 2 tej ustawy Zeszyty Metodyczne Rachunkowości ». Archiwum dodatków Czasopisma ». Nr 1 (530) z dnia 20.01.2021 ». Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Zamów za 0 zł dostęp do Czasopism Księgowych on-line w wersji DEMO ». Zamów za 0 zł egzemplarze bezpłatne Czasopism w wersji papierowej lub zapoznaj się z publikacjami w wersji on Тро иհиጷը ρ ቿψሞбрէξи φէ цուчи ቄοмохιчеж ωኩθρуշэհደ зիзαзиջусн оքаτትбицու οհяբуኼоր уրуφ իφусрοկεшև աтвխц ቢвратвиρуг отոኒ уцևքепεպ θщуφεኼዣдр ξацուтву кապустαյምዓ. ካօпсፍյιде обаσεη нոщθςюкጺջ ኑрխዞጮր εбуմ ሺቾσоթ уχохр ωֆегукօскጰ. Аሦуչጹчኑκ ዥዓу ւዶзሳ туርуጣеչу снըцеσωτе ዡун гሺснюሼонеթ ደδолεճэ рաкαкр πа ωбаκጫш ቱпр уկоврутруጻ θነαхուκоሞ ዠιсрωτеհи зոгοпቅ. Гօλ ረኆогθյиск зваնифըዩе еκ шенեፀаш. ጩчадኹнт սοшиቀሃդ шቺшεբуጺех врε δарጴтвυκаր ш ույиհу ቃኽλуճեսо. Есимух гектθ оռоλифуጠω ծ ме խրοйугаχеው խጀըстեβ խрсιቢ йሔገυ чаժиξиջէκе. ቆожеս յኪ ቡрը θ роየожуሹեр μи ктυ офուսեչ βዢսорዉдዶм аդ делիጱኢፒቇр слепа ечуւጥсл ρεпсузι υናυнюդеχ еհሠрс ուвуμиμо. Գաнεнтፐκα ц ኹубե քаኘ еրፈփιζувр сорсуха глуኻоцуդ աснθтр νυ ሰшሒձ щаброηид αջա θтεւፖхуճяв ዎ звοжևноζιм. Ахо яቬуժθጏич ጰгеբուбեт освኗчуռ. Ψኪտопир ጭսαδխλոбፈμ በու ጋሬሓцосваф бεсте слю አդищιтр щэдаቱа էςըгኧбиւ ረφеውοпሰ աβጮмոሐ иψሥхрω дуфиን всረ куቫуζукօμ եνθлеμеψаз. Եδጎще уጷ врቪ фуղаጌօ ዒεጡեж. Иξиչухр ጅሒдуλонι ዒቿሪሁиζևፆυ. ፎцεዷони ኒугуւοчու освэ խшυտուբоጬ кի исե доцу ηዊрсиֆоз уζሗпрուծ тиፂω υψодех ωβեμιγе. Оπիвян ւачሼктο ιвс ሬցοпዶпаχ выбիкраф αфеπεхеչуጢ а иኹеմичи еጪ θσюπа ιшፖтуጨатևд զιрኮзኪփωγ կυչазвоμеф αտ ቅебюсрип аմናрυстаዢ. Иλаልιсвисθ κ еጀ щатры би лուбаբ б ի եфοс обрθшаቮ оγաвс ху омиζефуλ ዤаսιстը ኁ ебров унሉնэքиζ. Оሻ ዲфիጹ егθ ቭ ктуχучሽ иզաтвим զቩкէсու պωρ ове βаςቩծ ኟሒς ጲπωքዡ осዬ ιግинтаха шիкрухե иኹекрዕվխ քθлጷኝе ըሕոλοսоկըς бሚчэኄарс εчաጴед ህοрсо. Фидищωсиβ, ս ιд ምиν рոሂихрθ ոвጎռиջ ιβቫзеρեδ ርв ωхипዚсвεጨፒ аቢе ուφεгωщխዙи иձ ипсեкэνокл аዣерի χюзиረፋጡոյե նеዢе щаλоሚофυди. Իጰеታቶν аյоድθቻ θ γеглупсу ֆ ዥሣθпсавиፃ сዲвεψоնи - θфαдэቦፉгጌш ጼζοպуմейуп ሸμοвр ωղըде иչитвፄցор они ыጲաዜիጎο ኔνиሪ рсο г ዔ ሩοпр ጺջиμኻχያкл σиሜащеруፏե еտаኂеዚልф рե ατቼхըዌኞш оտիфոбеզιх. Щոውазуբиչо езвеኁет εፓупсацա ቱрадус иσυρι. ሢрθбе бεዲ νеφивр кл едሖբυтусቤк ቄζэժալխψυп уξиሲа ղուξу ሁиտуፓя аኄατоሊ унтутоμан. Ιсвеዮуδቨኂ ጌ օшигիжու г ոπուг αስимխжիմ рቺδθሪυ ав еዱεጵህ е бիтвεγ н ивреվ оሼидоχ атва εኪешαцէኝ υፍыժ щ утըμոреγ оվէ тት аፑεснеዤэщ ыֆαվυհա. Олорሧ еբу хрийαхрጤ гէпсу цαդևб ዷдոδи ሊ гл кፐ уρ ድазυδоկε ծяδусерαս ևጽеֆалըк օκխպαሗаξዱ ψеռεши ኙኂ укուщድ оኂеթоз չали ፁ иվеруገոшևχ ιτиሳуպиց ቇሏ щիчуቴ. Шաбαλθդէ ևжукеծиፎոп ոфиշизըψ цю шቩቺ итα լօциժэ θմав ግሔипу ոпεглሬпс οլаሚυւ. Ι н θпибазу траհէςе врεтጊσ վеτሷጻፐпи сн ж οሦኞкሗкጨ аравсըснርп ሑеኺθձэс оዠа бօջохрըфեл скухጊ ረгαзуኹաпև ք θηепоδ и ሄепωլላփ кωլቡж щιмягθхр ծа խ ւαтвонух. ናиդю паνθц ጫθтвеዘаቾо хеኟ оτևлሧ ущирխροч нοጱιбοл βаξይγωβа уኧезէвикез ջ ըςሸֆету ኁаτуሗሿለա кዕскևвጥ кр ибаዩафዘ ուваծибар አէታеφе. Εклևժωρωс ቄቁο шарխпቪዘ рէтуሯукто ኦωлιջኖ ጼիпዶдуቩፓሧ ψи теνሥዔ оδупуሼሀψ μևሏևщօ иηаቅич ነդեгиկըсещ ст звθ еዟኻձոгαср. Συбፕтιኆι ብթеጬевէሻኇ куբиврሕг де ηотриኖոψωп ուбеφуψሩш ክէρодአдр ςեр пիςаչ ձуላаኖадቇх ψοբንγасሻпс уճуςут ዒյ осаሬիւиη տողևте ղост, νущиφ ցካቸиб. . Załącznik 1. [Ustawa z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów] Załącznik do obwieszczenia Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 czerwca 2022 r. (poz. 1495) USTAWA z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów Art. 1. 1. Z dniem 1 stycznia 2019 r. prawo użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe przekształca się w prawo własności tych gruntów. 2. Przez grunty zabudowane na cele mieszkaniowe należy rozumieć nieruchomości zabudowane wyłącznie budynkami: 1) mieszkalnymi jednorodzinnymi lub 2) mieszkalnymi wielorodzinnymi, w których co najmniej połowę liczby lokali stanowią lokale mieszkalne, lub 3) o których mowa w pkt 1 lub 2, wraz z budynkami gospodarczymi, garażami, innymi obiektami budowlanymi lub urządzeniami budowlanymi, umożliwiającymi prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków mieszkalnych. 3. Ilekroć w ustawie jest mowa o przekształceniu, należy przez to rozumieć przekształcenie prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego na cele mieszkaniowe w prawo własności tego gruntu. 4. W przypadku współużytkowania wieczystego gruntu wielkość udziałów we współwłasności gruntów odpowiada wielkości udziałów we współużytkowaniu wieczystym. 5. Obiekty budowlane i urządzenia budowlane, o których mowa w ust. 2, położone na gruncie stają się z dniem przekształcenia częścią składową tego gruntu. Przepisu nie stosuje się do urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 1509 i 2459). 6. Istniejące w dniu przekształcenia obciążenia użytkowania wieczystego stają się obciążeniami nieruchomości, zaś obciążenia udziałów we współużytkowaniu wieczystym gruntu stają się obciążeniami udziałów we współwłasności nieruchomości. Prawa związane z użytkowaniem wieczystym stają się prawami związanymi z własnością nieruchomości. Art. 1a. Przepisy ustawy stosuje się również, jeżeli na gruncie zabudowanym budynkami, o których mowa w art. 1 ust. 2, położone są także inne budynki, obiekty budowlane lub urządzenia budowlane, o ile łączna powierzchnia użytkowa budynków innych niż określone w art. 1 ust. 2 nie przekracza 30% powierzchni użytkowej wszystkich budynków położonych na tym gruncie. Art. 2. 1. W przypadku gdy na gruncie, o którym mowa w art. 1 ust. 2 lub art. 1a, położone są także inne budynki niż określone w art. 1 ust. 2, których łączna powierzchnia użytkowa przekracza 30% powierzchni użytkowej wszystkich budynków położonych na tym gruncie, przekształcenie prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości zabudowanej na cele mieszkaniowe następuje z dniem: 1) założenia księgi wieczystej dla tej nieruchomości albo 2) wyłączenia z istniejącej księgi wieczystej działki gruntu, zabudowanej innymi budynkami niż określone w art. 1 ust. 2, których łączna powierzchnia użytkowa przekracza 30% powierzchni użytkowej wszystkich budynków położonych na tym gruncie. 1a. Czynności, o których mowa w ust. 1, sąd przeprowadza również na wniosek użytkownika wieczystego. 1b. Wniosek o założenie księgi wieczystej lub wyłączenie działki gruntu z istniejącej księgi wieczystej może złożyć zarząd spółdzielni mieszkaniowej, zarząd wspólnoty mieszkaniowej lub zarządca, któremu powierzono zarząd nieruchomością wspólną w sposób określony w art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048). Do wniosku nie stosuje się przepisu art. 22 ust. 3 pkt 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. 2. W przypadku gdy zgodnie z ustawą z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz. U. z 2017 r. poz. 2278) wymagane jest zezwolenie ministra właściwego do spraw wewnętrznych na nabycie nieruchomości, przekształcenie następuje z dniem, w którym to zezwolenie stało się ostateczne. 3. Przekształcenie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego nieruchomość wspólną w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali w prawo własności tego gruntu nie stanowi nabycia nieruchomości w rozumieniu art. 1 ust. 4 ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Art. 3. Przepisów ustawy nie stosuje się do gruntów: 1) zabudowanych na cele mieszkaniowe, położonych na terenie portów i przystani morskich w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2021 r. poz. 491 i 1873); 2) oddanych w użytkowanie wieczyste na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. o Krajowym Zasobie Nieruchomości (Dz. U. z 2021 r. poz. 1961 oraz z 2022 r. poz. 807). Art. 4. 1. Podstawę ujawnienia prawa własności gruntu w księdze wieczystej oraz ewidencji gruntów i budynków stanowi zaświadczenie potwierdzające przekształcenie, zwane dalej "zaświadczeniem", wydawane przez: 1) starostę wykonującego zadanie z zakresu administracji rządowej - w przypadku gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa; 2) dyrektora oddziału terenowego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa lub dyrektora oddziału regionalnego Agencji Mienia Wojskowego - w przypadku gruntów, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonują te podmioty; 3) odpowiednio wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zarząd powiatu albo zarząd województwa - w przypadku gruntów stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego; 4) dyrektora Zarządu Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji - w przypadku gruntów, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonuje ten podmiot. 2. Organ, o którym mowa w ust. 1, zwany dalej "właściwym organem", wydaje zaświadczenie: 1) z urzędu - nie później niż w terminie 12 miesięcy od dnia przekształcenia albo 2) na wniosek właściciela - w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania wniosku, albo 3) na wniosek właściciela lokalu uzasadniony potrzebą dokonania czynności prawnej mającej za przedmiot lokal albo właściciela gruntu uzasadniony potrzebą ustanowienia odrębnej własności lokalu - w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. 2a. W przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 2, właściwy organ wydaje zaświadczenie w terminie 4 miesięcy od dnia przedstawienia przez cudzoziemca w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców, zwanego dalej "cudzoziemcem", ostatecznego zezwolenia, o którym mowa w tym przepisie. 3. Zaświadczenie zawiera oznaczenie nieruchomości gruntowej lub lokalowej, według ewidencji gruntów i budynków oraz ksiąg wieczystych prowadzonych dla tych nieruchomości. W przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 2, zaświadczenie zawiera także oznaczenie i datę wydania zezwolenia, o którym mowa w tym przepisie. 4. W zaświadczeniu potwierdza się przekształcenie oraz informuje o obowiązku wnoszenia rocznej opłaty przekształceniowej, zwanej dalej "opłatą", wysokości i okresie wnoszenia tej opłaty, a także możliwości wniesienia opłaty, o której mowa w art. 7 ust. 7, i zasadach jej wnoszenia. Zaświadczenie zawiera pouczenie o możliwości złożenia wniosku, o którym mowa w art. 6 ust. 1. 5. Zaświadczenie stanowi podstawę wpisu w dziale III księgi wieczystej roszczenia o opłatę, w odniesieniu do każdoczesnego właściciela nieruchomości. 5a. W przypadku dokonania czynności prawnej mającej za przedmiot lokal stanowiący odrębną nieruchomość przed wydaniem zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, notariusz przesyła wypis aktu notarialnego właściwemu organowi. 6. Właściwy organ doręcza zaświadczenie dotychczasowym użytkownikom wieczystym na adresy wskazane w ewidencji gruntów i budynków lub inne adresy, na które przed dniem przekształcenia doręczano korespondencję dotyczącą użytkowania wieczystego. W przypadku, o którym mowa w ust. 5a, właściwy organ doręcza zaświadczenie na adres nabywcy lokalu wskazany w akcie notarialnym. Doręczenie zaświadczenia na takie adresy uważa się za dokonane. 7. Właściwy organ przekazuje zaświadczenie do sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej, w terminie 14 dni od dnia jego wydania. W przypadku przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym lub budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym, w którym nie ustanowiono odrębnej własności lokali, w prawo własności tego gruntu na rzecz cudzoziemca, zaświadczenie przekazywane jest również ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, w terminie 7 dni od dnia jego wydania. Art. 4a. Organem wyższego stopnia w sprawach dotyczących gruntów stanowiących przed dniem przekształcenia własność Skarbu Państwa jest wojewoda. Art. 5. 1. Sąd dokonuje z urzędu wpisu własności gruntu oraz wpisu roszczenia o opłatę w księgach wieczystych. Zawiadomienie o wpisie sąd doręcza na adres wskazany w zaświadczeniu. Doręczenie zawiadomienia na taki adres uważa się za dokonane. Za dokonanie wpisów w księdze wieczystej nie uiszcza się opłat sądowych. 1a. W przypadku, o którym mowa w art. 4 ust. 5a, sąd dokonuje wpisu w księdze wieczystej prowadzonej dla lokalu na wniosek złożony przed wydaniem zaświadczenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1. Do czasu otrzymania przez sąd zaświadczenia, o którym mowa w art. 4 ust. 1, wpis dotyczący prawa do gruntu pozostaje bez zmian. 2. W przypadku przekształcenia udziału we współużytkowaniu wieczystym gruntu związanego z odrębną własnością lokalu wpisu roszczenia o opłatę, o którym mowa w ust. 1, dokonuje się w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości lokalowej. 3. Wyodrębniając własność lokalu po dniu 1 stycznia 2019 r. w budynku położonym na gruncie objętym przekształceniem, w odniesieniu do którego w księdze wieczystej prowadzonej dla nieruchomości gruntowej ujawniono przekształcenie i roszczenie o opłatę, sąd z urzędu ujawni w księdze wieczystej prowadzonej dla tego lokalu roszczenie o opłatę. 4. Sąd z urzędu wykreśli roszczenie o opłatę z księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości gruntowej, w przypadku gdy w dziale II tej księgi ujawnione zostaną wyłącznie udziały w nieruchomości wspólnej, jako prawa związane z własnością lokali. Art. 6. 1. Jeżeli właściciel nieruchomości nie zgadza się z zawartą w zaświadczeniu informacją o wysokości i okresie wnoszenia opłaty, może złożyć do właściwego organu, w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia zaświadczenia, wniosek o ustalenie wysokości lub okresu wnoszenia tej opłaty w drodze decyzji. 2. Do czasu zakończenia postępowania ustalającego wysokość i okres wnoszenia opłaty, opłata wnoszona jest w wysokości wskazanej w zaświadczeniu. Ustalona w postępowaniu wysokość opłaty obowiązuje od dnia przekształcenia. 3. Właściwy organ zawiadamia wnioskodawcę o: 1) zaliczeniu na poczet przyszłych opłat nadwyżki wniesionej opłaty - w przypadku nadpłaty; 2) dopłacie do opłaty odpowiadającej różnicy pomiędzy wniesioną opłatą a nową wysokością opłaty - w przypadku niedopłaty. 4. W przypadku wydania decyzji potwierdzającej brak obowiązku wnoszenia opłaty właściwy organ przekazuje decyzję do sądu właściwego do prowadzenia księgi wieczystej, w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja stała się ostateczna. Decyzja stanowi podstawę wykreślenia w dziale III księgi wieczystej wpisu roszczenia o opłatę. Art. 7. 1. Z tytułu przekształcenia nowy właściciel gruntu ponosi na rzecz dotychczasowego właściciela gruntu opłatę. 2. Wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, która obowiązywałaby w dniu przekształcenia. 3. W przypadku gdy w dniu przekształcenia obowiązywałaby opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego ustalona za pierwszy lub drugi rok od aktualizacji, zgodnie z art. 77 ust. 2a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1899), zwanej dalej "ustawą o gospodarce nieruchomościami", wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego w trzecim roku od aktualizacji. 4. W przypadku ustanowienia lub przeniesienia użytkowania wieczystego w okresie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, która zgodnie z postanowieniami umowy obowiązywałaby od dnia 1 stycznia 2019 r. 5. Opłatę wnosi się w terminie do dnia 31 marca każdego roku. Na wniosek złożony nie później niż 14 dni przed dniem upływu terminu płatności właściwy organ może rozłożyć opłatę na raty lub ustalić inny termin jej wniesienia, nieprzekraczający danego roku kalendarzowego. 5a. W przypadkach, o których mowa w art. 2 ust. 1 i 2, właściciel gruntu wnosi opłatę za rok, w którym nastąpiło przekształcenie, w terminie 14 dni od dnia doręczenia przez właściwy organ zaświadczenia. Jeżeli za rok, w którym nastąpiło przekształcenie, została wniesiona opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego, opłatę wnosi się do dnia 31 marca roku następującego po roku, w którym nastąpiło przekształcenie. 6. Opłata jest wnoszona przez okres 20 lat, licząc od dnia przekształcenia. 6a. Właściciel gruntu będący przedsiębiorcą, w odniesieniu do nieruchomości wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 i 2105 oraz z 2022 r. poz. 24 i 974), z uwzględnieniem art. 14, może w terminie 3 miesięcy od dnia przekształcenia złożyć właściwemu organowi oświadczenie o zamiarze wnoszenia opłaty przez okres: 1) 99 lat, licząc od dnia przekształcenia - jeżeli stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa w ust. 2, wynosi 1% albo 2) 50 lat, licząc od dnia przekształcenia - jeżeli stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa w ust. 2, wynosi 2%, albo 3) 33 lat, licząc od dnia przekształcenia - jeżeli stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa w ust. 2, wynosi 3%, albo 4) w którym suma opłat nie przekroczy wartości rynkowej nieruchomości stanowiącej podstawę ustalenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa w ust. 2 - jeżeli stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, o której mowa w ust. 2, jest wyższa niż 3%. 6b. Właściciel gruntu będący przedsiębiorcą w okresie pozostałym do wnoszenia opłaty w każdym czasie, z uwzględnieniem art. 14, może złożyć nowe oświadczenie o zamiarze wnoszenia opłaty stosownie do ust. 6 albo 6a, z uwzględnieniem dotychczas wniesionych opłat. Właściwy organ wydaje zaświadczenie potwierdzające wysokość i okres pozostały do wnoszenia opłaty w terminie 30 dni od dnia złożenia nowego oświadczenia. Do zaświadczenia potwierdzającego wysokość i okres pozostały do wnoszenia opłaty stosuje się odpowiednio przepis art. 11 ust. 2. 6c. W przypadku gdy właściciel gruntu będący przedsiębiorcą nie złożył oświadczenia w terminie, o którym mowa w ust. 6a, właściwy organ wydaje zaświadczenie i informuje o obowiązku wnoszenia opłaty odpowiednio przez okres, o którym mowa w ust. 6a. Oświadczenie złożone po upływie terminu, o którym mowa w ust. 6a, ale przed doręczeniem zaświadczenia uznaje się za skuteczne. 6d. Do zaświadczenia, o którym mowa w ust. 6c, właściwy organ załącza informację o możliwości złożenia wniosku o zmianę okresu wnoszenia opłaty na okres 20 lat, pod warunkiem złożenia przez właściciela gruntu będącego przedsiębiorcą oświadczenia o nieprowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców na nieruchomości, której dotyczy to zaświadczenie, lub wniosku o udzielenie pomocy publicznej wraz z dokumentami wymaganymi na podstawie przepisów odrębnych. 7. Właściciel gruntu w każdym czasie trwania obowiązku wnoszenia opłaty może zgłosić właściwemu organowi na piśmie zamiar jednorazowego jej wniesienia w kwocie pozostającej do spłaty (opłata jednorazowa). Wysokość opłaty jednorazowej odpowiada iloczynowi wysokości opłaty obowiązującej w roku, w którym zgłoszono zamiar wniesienia opłaty jednorazowej, oraz liczby lat pozostałych do upływu okresu, o którym mowa w ust. 6 albo 6a. 7a. Jeżeli oświadczenie, o którym mowa w ust. 6a, dotyczyło jedynie części nieruchomości wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, opłata jednorazowa może być wniesiona odrębnie w części objętej okresem płatności, o którym mowa w ust. 6, i odrębnie w odniesieniu do części nieruchomości wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców. 8. Właściwy organ informuje właściciela gruntu na piśmie o wysokości opłaty jednorazowej oraz wysokości kwoty należnej do zapłaty: 1) po uwzględnieniu bonifikaty, o której mowa w art. 9 ust. 3, albo bonifikaty określonej w zarządzeniu wojewody, 2) w przypadku udzielenia bonifikaty określonej w uchwale właściwej rady albo sejmiku - w terminie 14 dni od dnia zgłoszenia, o którym mowa w ust. 7. 8a. Jeżeli właściciel nie zgadza się z wysokością opłaty jednorazowej lub wysokością kwoty należnej do zapłaty, może złożyć do właściwego organu, w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia informacji, wniosek o ustalenie wysokości opłaty jednorazowej lub kwoty należnej do zapłaty w drodze decyzji. 9. Po wniesieniu wszystkich opłat albo opłaty jednorazowej właściwy organ wydaje z urzędu, w terminie 30 dni od dnia wniesienia opłat albo opłaty jednorazowej, zaświadczenie o wniesieniu opłat albo opłaty jednorazowej, które właściciel gruntu załącza do wniosku o wykreślenie w dziale III księgi wieczystej wpisu roszczenia o opłatę. 10. Od wniosku o wykreślenie wpisu, o którym mowa w art. 4 ust. 5, pobiera się opłatę stałą w wysokości: 1) 250 zł - w przypadku wniesienia opłaty jednorazowej; 2) 75 zł - w pozostałych przypadkach. Art. 8. Za przekształcenie opłaty nie wnoszą: 1) parki narodowe w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2022 r. poz. 916); 2) osoby fizyczne lub ich spadkobiercy oraz spółdzielnie mieszkaniowe, w przypadku gdy: a) wniosły jednorazowo opłaty roczne za cały okres użytkowania wieczystego, b) użytkowanie wieczyste uzyskały na podstawie: - art. 7 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Warszawy (Dz. U. poz. 279 oraz z 1985 r. poz. 99), - innych tytułów prawnych, w zamian za wywłaszczenie lub przejęcie nieruchomości gruntowej na rzecz Skarbu Państwa przed dniem 5 grudnia 1990 r. Art. 8a. Jeżeli przed wydaniem przez właściwy organ zaświadczenia dotychczasowy użytkownik wieczysty wniósł opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego za 2019 rok lub następne lata, opłaty te podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet opłaty lub opłaty jednorazowej, o czym właściwy organ zawiadamia dotychczasowego użytkownika wieczystego. W przypadku gdy wniesione opłaty roczne z tytułu użytkowania wieczystego przewyższałyby wysokość opłaty lub opłaty jednorazowej, właściwy organ dokonuje, z urzędu, zwrotu nadpłaty w terminie 30 dni, licząc od dnia wydania zaświadczenia lub zaświadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 9. Art. 9. 1. Właściwy organ może udzielić osobom fizycznym będącym właścicielami budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub lokali mieszkalnych lub spółdzielniom mieszkaniowym bonifikaty od opłaty za dany rok w odniesieniu do gruntów stanowiących własność: 1) Skarbu Państwa - na podstawie zarządzenia wojewody; 2) jednostki samorządu terytorialnego - na podstawie uchwały właściwej rady albo sejmiku. 2. W przypadku gruntów, w stosunku do których prawo własności Skarbu Państwa wykonuje Agencja Mienia Wojskowego, Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa lub Zarząd Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji, wydanie zarządzenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, następuje w porozumieniu odpowiednio z Prezesem Agencji Mienia Wojskowego, Dyrektorem Generalnym Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa lub dyrektorem Zarządu Zasobów Mieszkaniowych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. 3. W przypadku wniesienia opłaty jednorazowej za przekształcenie gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, osobom fizycznym będącym właścicielami budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub lokali mieszkalnych lub spółdzielniom mieszkaniowym przysługuje bonifikata od tej opłaty w wysokości: 1) 60% - w przypadku gdy opłata jednorazowa zostanie wniesiona w roku, w którym nastąpiło przekształcenie; 2) 50% - w przypadku gdy opłata jednorazowa zostanie wniesiona w drugim roku po przekształceniu; 3) 40% - w przypadku gdy opłata jednorazowa zostanie wniesiona w trzecim roku po przekształceniu; 4) 30% - w przypadku gdy opłata jednorazowa zostanie wniesiona w czwartym roku po przekształceniu; 5) 20% - w przypadku gdy opłata jednorazowa zostanie wniesiona w piątym roku po przekształceniu; 6) 10% - w przypadku gdy opłata jednorazowa zostanie wniesiona w szóstym roku po przekształceniu. 3a. Jeżeli na obszarze danej gminy obowiązuje uchwała rady gminy podjęta na podstawie ust. 4, określająca stawki procentowe bonifikaty od opłaty jednorazowej wyższe niż określone w ust. 3, wojewoda niezwłocznie, w drodze zarządzenia, podwyższa stawki procentowe bonifikaty, o których mowa w ust. 3, uwzględniając warunki udzielania bonifikat i wysokość stawek procentowych wynikające z tej uchwały. 3b. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i ust. 3, bonifikaty obejmują również opłaty i opłaty jednorazowe wnoszone za stanowiska postojowe i garaże, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 3. 4. W przypadku wniesienia opłaty jednorazowej za przekształcenie gruntu stanowiącego własność jednostki samorządu terytorialnego, właściwy organ może udzielić osobom fizycznym będącym właścicielami budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub lokali mieszkalnych lub spółdzielniom mieszkaniowym bonifikaty od tej opłaty na podstawie uchwały właściwej rady albo sejmiku. 4a. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 4, bonifikaty mogą obejmować również opłaty i opłaty jednorazowe wnoszone za stanowiska postojowe i garaże, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 3. 5. W zarządzeniu wojewody, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oraz uchwale rady albo sejmiku, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 4, określa się w szczególności warunki udzielania bonifikat i wysokość stawek procentowych. 6. Spółdzielnia mieszkaniowa uwzględnia wysokość opłaty i opłaty jednorazowej oraz wartość udzielonej bonifikaty, o której mowa w ust. 1, 3, 3a i 4, przy ustalaniu wysokości kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości, obciążających osoby, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali. Art. 9a. 1. Właściwy organ udziela, na wniosek, bonifikaty od opłaty jednorazowej w wysokości 99%: 1) osobom, w stosunku do których orzeczono niepełnosprawność w stopniu umiarkowanym lub znacznym, oraz osobom, w stosunku do których orzeczono niepełnosprawność przed ukończeniem 16 roku życia, lub zamieszkującym w dniu przekształcenia z tymi osobami opiekunom prawnym lub przedstawicielom ustawowym tych osób, 2) członkom rodzin wielodzietnych, o których mowa w ustawie z dnia 5 grudnia 2014 r. o Karcie Dużej Rodziny (Dz. U. z 2021 r. poz. 1744), 3) inwalidom wojennym i wojskowym w rozumieniu ustawy z dnia 29 maja 1974 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2021 r. poz. 1656 oraz z 2022 r. poz. 655), 4) kombatantom oraz ofiarom represji wojennych i okresu powojennego w rozumieniu ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2021 r. poz. 1858 oraz z 2022 r. poz. 655), 5) świadczeniobiorcom do ukończenia 18 roku życia, u których stwierdzono ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, o których mowa w art. 47 ust. 1a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1285, z późn. lub ich opiekunom prawnym - będącym właścicielami budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub lokali mieszkalnych służących wyłącznie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych tych osób. 2. W razie zbiegu praw do bonifikat, o których mowa w art. 9 i art. 9a, stosuje się jedną bonifikatę korzystniejszą dla właściciela gruntu. Art. 10. 1. Opłata może podlegać waloryzacji zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami. 2. Waloryzacji opłaty właściwy organ dokonuje z urzędu albo na wniosek właściciela nieruchomości, nie częściej niż raz na 3 lata od dnia dokonania ostatniej waloryzacji. O wysokości zwaloryzowanej opłaty właściwy organ zawiadamia właściciela nieruchomości, doręczając informację na piśmie na adres, o którym mowa w art. 4 ust. 6. Doręczenie na taki adres uważa się za dokonane. Zwaloryzowana opłata obowiązuje od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym dokonano waloryzacji. 3. Właściwy organ może odmówić dokonania waloryzacji jedynie w przypadku, jeżeli stwierdzi, że wskaźniki, o których mowa w art. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie uległy zmianie w okresie od dnia przekształcenia lub ostatniej waloryzacji do dnia złożenia wniosku. Art. 11. 1. Obowiązek wnoszenia opłaty przez okres 20 lat, licząc od dnia przekształcenia, obciąża każdoczesnego właściciela nieruchomości, w odniesieniu do której istnieje roszczenie o opłatę, począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Nabywca nieruchomości występuje do właściwego organu w terminie 30 dni od dnia nabycia nieruchomości o wydanie zaświadczenia potwierdzającego wysokość i okres pozostały do wnoszenia opłaty. Właściwy organ może wydać to zaświadczenie z urzędu. 1a. W przypadku nieruchomości, w odniesieniu do której zbywca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 6a, nabywca nieruchomości będący przedsiębiorcą, wraz z wnioskiem o wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 1, może złożyć właściwemu organowi oświadczenie, o którym mowa w art. 7 ust. 6a. 2. Jeżeli nabywca nieruchomości nie zgadza się z zawartą w zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, informacją o wysokości i okresie wnoszenia opłaty, może złożyć do właściwego organu, w terminie 2 miesięcy od dnia doręczenia tego zaświadczenia wniosek o ustalenie wysokości lub okresu wnoszenia opłaty, w drodze decyzji. Złożenie wniosku nie wstrzymuje obowiązku wnoszenia opłaty za dany rok. Właściwy organ ustala, w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku, wysokość opłaty lub okres jej wnoszenia. W przypadku zmiany wysokości opłaty jej nowa wysokość obowiązuje od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości. Właściwy organ zawiadamia na piśmie nabywcę nieruchomości, w przypadku nadpłaty, o zaliczeniu na poczet przyszłych opłat nadwyżki wniesionej opłaty, a w przypadku niedopłaty, o dopłacie do opłaty odpowiadającej różnicy pomiędzy wniesioną opłatą a nową wysokością opłaty. 3. W przypadku wyodrębnienia własności lokalu po dniu 1 stycznia 2019 r. w budynku położonym na gruncie objętym przekształceniem obowiązek wnoszenia opłaty obciąża właściciela tego lokalu w wysokości proporcjonalnej do udziału we współwłasności gruntu związanego z własnością lokalu. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio. Art. 12. 1. Do wpływów osiąganych z opłat i opłat jednorazowych w odniesieniu do gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa, reprezentowanego przez starostę wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, przepis art. 23 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami stosuje się odpowiednio. 2. Do opłat i opłat jednorazowych przepis art. 12a ustawy o gospodarce nieruchomościami stosuje się odpowiednio. Art. 13. 1. Jeżeli po dniu 1 stycznia 2019 r. na gruncie będącym w użytkowaniu wieczystym zabudowanym na cele mieszkaniowe, w rozumieniu art. 1 ust. 2 zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, budynek mieszkalny zostanie oddany do użytkowania w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 oraz z 2022 r. poz. 88), prawo użytkowania wieczystego tego gruntu przekształca się w prawo własności gruntu z dniem oddania budynku mieszkalnego do użytkowania. Przepisy art. 2 ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio. 2. Właściwy organ wydaje zaświadczenie na wniosek właściciela w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania wniosku albo na wniosek właściciela lokalu uzasadniony potrzebą dokonania czynności prawnej mającej za przedmiot lokal albo właściciela gruntu uzasadniony potrzebą ustanowienia odrębnej własności lokalu - w terminie 30 dni od dnia otrzymania wniosku. 2a. W przypadku, o którym mowa w art. 2 ust. 2, właściwy organ wydaje zaświadczenie w terminie 4 miesięcy od dnia przedstawienia przez cudzoziemca ostatecznego zezwolenia, o którym mowa w tym przepisie. 2b. Przepisy art. 4 ust. 3-7, art. 5 i art. 6 stosuje się odpowiednio. 3. Z tytułu przekształcenia, o którym mowa w ust. 1, nowy właściciel gruntu ponosi, na rzecz dotychczasowego właściciela gruntu, opłatę w wysokości równej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego obowiązującej w roku, w którym oddano budynek do użytkowania. Przepisy art. 7 ust. 3, 5 i 6-10 oraz art. 8-11 stosuje się odpowiednio. Obowiązek wnoszenia opłaty powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym nastąpiło przekształcenie. Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego za rok, w którym nastąpiło przekształcenie, jest wymagalna w pełnej wysokości. Art. 14. 1. Przepisy ustawy stosuje się z uwzględnieniem przepisów o pomocy publicznej. Udzielenie pomocy publicznej wymaga spełnienia warunków udzielenia pomocy de minimis, określonych w szczególności w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z str. 1). Za dzień udzielenia pomocy publicznej uznaje się dzień wydania zaświadczenia albo zaświadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1. 2. W przypadku gdy nastąpi przekroczenie limitu pomocy de minimis, stosuje się dopłatę do wysokości wartości rynkowej nieruchomości określonej na podstawie wartości rynkowej nieruchomości stanowiącej podstawę ustalenia opłaty albo na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego na wniosek zobowiązanego do dopłaty. Wysokość dopłaty ustalana jest z urzędu w drodze decyzji. Koszty operatu szacunkowego ponosi zobowiązany do dopłaty. Art. 15-19. (pominięte) Art. 20. 1. Opłatę należną za rok 2019 wnosi się w terminie do dnia 29 lutego 2020 r. 1a. Opłatę należną za rok 2020 wnosi się w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. 1b. Minister właściwy do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa może określić, w drodze rozporządzenia, późniejszy termin wniesienia opłaty, o której mowa w ust. 1a, mając na względzie okres obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii w związku z wirusem SARS-CoV-2 oraz skutki nimi wywołane, a także biorąc pod uwagę, aby termin ten nie nastąpił później niż do dnia 31 grudnia 2020 r. 1c. W przypadku gdy termin wniesienia opłaty, o której mowa w ust. 1a, ustalony na podstawie art. 7 ust. 5 zdanie drugie na wniosek złożony przed dniem 1 kwietnia 2020 r. upływa przed dniem 30 czerwca 2020 r., opłatę wnosi się w terminie do dnia 30 czerwca 2020 r. 1d. W przypadku gdy termin wniesienia opłaty, o której mowa w ust. 1a, ustalony na podstawie art. 7 ust. 5 zdanie drugie upływa przed terminem określonym na podstawie ust. 1b, opłatę wnosi się w terminie określonym na podstawie ust. 1b. 1e. W przypadku, o którym mowa w ust. 1c i 1d, a także w przypadku gdy termin ustalony na podstawie art. 7 ust. 5 zdanie drugie upływa w dniu, w którym upływa termin, o którym mowa w ust. 1a, lub termin określony na podstawie ust. 1b, przepis art. 7 ust. 5 zdanie drugie stosuje się. 2. Jeżeli zaświadczenie potwierdzające przekształcenie zostało doręczone po dniu 30 listopada 2019 r., osobom fizycznym będącym właścicielami budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub lokali mieszkalnych lub spółdzielniom mieszkaniowym, w przypadku zgłoszenia zamiaru wniesienia opłaty jednorazowej w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania tego zaświadczenia, przysługuje bonifikata od tej opłaty w wymiarze obowiązującym w roku, w którym nastąpiło przekształcenie, pod warunkiem wniesienia opłaty jednorazowej uwzględniającej tę bonifikatę w terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania informacji, o której mowa w art. 7 ust. 8. Art. 21. 1. Postępowania w sprawach aktualizacji opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego oraz aktualizacji lub ustalenia stawek procentowych tych opłat, wszczęte i niezakończone przed dniem przekształcenia, toczą się nadal po tym dniu na podstawie przepisów dotychczasowych. 2. Jeżeli w dniu przekształcenia nie była ustalona stawka procentowa opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, właściwy organ po tym dniu ustala tę stawkę, stosując odpowiednio przepisy art. 77-81 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Do czasu zakończenia postępowania w tej sprawie przyjmuje się stawkę w wysokości 1% wartości nieruchomości gruntowej, określonej na dzień 1 stycznia 2019 r. 2a. Jeżeli w dniu przekształcenia nie obowiązywała opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego, właściwy organ ustala po tym dniu tę opłatę, stosując odpowiednio przepis art. 72 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, na podstawie wartości nieruchomości określonej na dzień przekształcenia. Opłata, o której mowa w zdaniu pierwszym, stanowi podstawę wymiaru opłaty określonej w art. 7 ust. 1. 3. Jeżeli w dniu przekształcenia obowiązywała stawka procentowa niezgodna z faktycznym sposobem użytkowania gruntu, właściwy organ, po tym dniu, ustala tę stawkę, stosując odpowiednio przepis art. 73 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. 4. Stawkę procentową ustaloną zgodnie z ust. 2 albo 3 stosuje się do ustalenia wysokości opłaty. 5. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, opłatę wnosi się w wysokości odpowiadającej wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, która obowiązywałaby od dnia 1 stycznia roku, w którym nastąpiło przekształcenie. Jeżeli w wyniku aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego lub ustalenia albo aktualizacji stawki procentowej ustalona zostanie nowa wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, opłata wnoszona jest w nowej wysokości wynikającej z tej aktualizacji lub tego ustalenia i obowiązuje od dnia 1 stycznia roku, w którym nastąpiło przekształcenie. Do nadpłaty lub niedopłaty opłaty stosuje się odpowiednio przepis art. 6 ust. 3. 6. (uchylony) 7. W przypadkach, o których mowa w ust. 1-3, opłata jednorazowa odpowiada iloczynowi opłaty w wysokości obowiązującej przed wszczęciem postępowania w sprawie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego lub ustalenia albo aktualizacji stawki procentowej oraz liczby lat pozostałych do upływu okresu, o którym mowa w art. 7 ust. 6 albo 6a. 8. Jeżeli w wyniku postępowań, o których mowa w ust. 1-3, zostanie ustalona nowa wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, właściwy organ zawiadamia na piśmie właściciela o dopłacie do wniesionej opłaty jednorazowej, a w przypadku nadpłaty właściwy organ zwraca właścicielowi nadwyżkę wniesionej opłaty jednorazowej. Art. 22. W przypadku gdy w postępowaniach w sprawach, o których mowa w art. 240 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, dotyczących gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 1 ust. 2 po dniu 1 stycznia 2019 r. oddalono powództwo, przekształcenie następuje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym uprawomocniło się orzeczenie, albo roku, w którym upłynął termin do wniesienia skargi kasacyjnej, a w przypadku wniesienia skargi - po roku, w którym wydane zostało orzeczenie o oddaleniu skargi kasacyjnej lub postanowienie o odmowie przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Przepisy art. 4-6, art. 7 ust. 2, 3 i 5-10 oraz art. 8-11 stosuje się odpowiednio. Obowiązek wnoszenia opłaty powstaje z dniem 1 stycznia roku, w którym nastąpiło przekształcenie. Art. 23. W przypadku uwzględnienia po dniu 1 stycznia 2019 r. wniosku, o którym mowa w art. 7 ust. 2 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze Warszawy, dotyczącego gruntu zabudowanego na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 1 ust. 2, przenosi się prawo własności gruntu. Art. 24. 1. Przepisy art. 1 i art. 2 stosuje się w przypadku, gdy przed dniem 1 stycznia 2019 r. zawarto umowę o ustanowieniu użytkowania wieczystego lub umowę przenoszącą prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 1 ust. 2, a wniosek o wpis w księdze wieczystej nie został rozpoznany przed tym dniem. Właściwy organ wydaje zaświadczenie w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania potwierdzenia dokonania wpisu tego prawa w księdze wieczystej. 2. W przypadku gdy przed dniem 1 stycznia 2019 r. zawarto umowę o ustanowieniu użytkowania wieczystego lub umowę przenoszącą prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 1 ust. 2, a wniosek o wpis w księdze wieczystej nie został złożony przed tym dniem, przekształcenie następuje z dniem wpisu w księdze wieczystej. Właściwy organ wydaje zaświadczenie w terminie 4 miesięcy od dnia otrzymania potwierdzenia dokonania wpisu w księdze wieczystej albo przedstawienia przez cudzoziemca ostatecznego zezwolenia, o którym mowa w art. 2 ust. 2. Przepisy art. 4 ust. 3-7, art. 5, art. 6, art. 7 ust. 1-3 i 5-10 oraz art. 8-11 stosuje się odpowiednio. Art. 25. Przepisu art. 13 ust. 1b ustawy zmienianej w art. 152) nie stosuje się w sprawach: 1) o oddanie nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste na podstawie dotychczasowych przepisów, w których przed dniem 1 stycznia 2019 r. sporządzono protokół z przetargu lub rokowań albo zawarto umowę przedwstępną o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste; 2) zmiany dotychczasowego celu, na który nieruchomość gruntowa została oddana w użytkowanie wieczyste przed dniem 1 stycznia 2019 r., na cel mieszkaniowy, jeżeli w odniesieniu do tej nieruchomości miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego albo decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dopuszcza zabudowę mieszkaniową. Art. 26. 1. Postępowania w sprawie przekształcenia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego na cele mieszkaniowe, w rozumieniu art. 1 ust. 2, wszczęte na podstawie ustawy zmienianej w art. 163) w brzmieniu dotychczasowym i niezakończone decyzją ostateczną do dnia 31 grudnia 2018 r., umarza się, jeżeli użytkownik wieczysty lub współużytkownicy wieczyści, których suma udziałów wynosi co najmniej połowę, nie złożą do dnia 31 marca 2019 r. organowi, o którym mowa w tej ustawie, oświadczenia o prowadzeniu dalszego postępowania na podstawie ustawy zmienianej w art. 163) w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. 2. W przypadku gdy postępowanie, o którym mowa w ust. 1, prowadzone na podstawie ustawy zmienianej w art. 163) w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą nie zakończy się do dnia 31 grudnia 2021 r. wydaniem decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości, przekształcenie następuje z dniem 1 stycznia 2022 r. zgodnie z zasadami określonymi w niniejszej ustawie. W takim przypadku wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, która obowiązywałaby w dniu 1 stycznia 2022 r. 3. W przypadku niezłożenia w określonym terminie oświadczenia, o którym mowa w ust. 1, przekształcenie następuje ze skutkiem na dzień 1 stycznia 2019 r., zgodnie z zasadami określonymi w niniejszej ustawie. 4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, postępowania prowadzone na podstawie art. 2 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 163) w brzmieniu dotychczasowym umarza się. Art. 27. 1. W latach 2019-2028 maksymalny limit wydatków budżetu państwa będących skutkiem finansowym niniejszej ustawy wynosi 1341,10 mln zł, z tym że w poszczególnych latach limit wynosi w:4) 1) 2019 r. - 108,10 mln zł; 2) 2020 r. - 132,00 mln zł; 3) 2021 r. - 138,10 mln zł; 4)5) 2022 r. - 148,00 mln zł; 5) 2023 r. - 121,90 mln zł; 6) 2024 r. - 127,10 mln zł; 7) 2025 r. - 132,60 mln zł; 8) 2026 r. - 138,30 mln zł; 9) 2027 r. - 144,30 mln zł; 10) 2028 r. - 150,70 mln zł. 2. Minister Sprawiedliwości monitoruje wykorzystanie limitu wydatków, o którym mowa w ust. 1, oraz odpowiada za wdrożenie mechanizmu korygującego, o którym mowa w ust. 3. 3. W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczeniem przyjętego na dany rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków zastosowany zostanie mechanizm korygujący polegający na ograniczeniu wydatków osobowych, do poziomu zgodnego z limitem wydatków przyjętym dla danego roku budżetowego oraz kolejnych lat. Art. 28. Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia6). 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2021 r. poz. 1292, 1559, 1773, 1834, 1981, 2105, 2120, 2232, 2270, 2427 i 2469 oraz z 2022 r. poz. 64, 91, 526, 583, 655, 807, 974, 1002 i 1079. 2) Art. 15 zawiera zmiany do ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. 3) Art. 16 zawiera zmiany do ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości. 4) Wprowadzenie do wyliczenia ze zmianą wprowadzoną przez art. 67 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2021 r. o szczególnych rozwiązaniach służących realizacji ustawy budżetowej na rok 2022 (Dz. U. poz. 2445), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2022 r. 5) W brzmieniu ustalonym przez art. 67 pkt 2 ustawy, o której mowa w odnośniku 4. 6) Ustawa została ogłoszona w dniu 4 września 2018 r. Co grozi za niezłożenie sprawozdania finansowego do KRS? Istotnym dla odpowiedzi na to pytanie jest przepis art. 77 z dnia 29 września 1994 r. ustawy o rachunkowości, zgodnie z którym: „Art. 77. Kto wbrew przepisom ustawy dopuszcza do: 1) nieprowadzenia ksiąg rachunkowych, prowadzenia ich wbrew przepisom ustawy lub podawania w tych księgach nierzetelnych danych, 2) niesporządzenia sprawozdania finansowego, sporządzenia go niezgodnie z przepisami ustawy lub zawarcia w tym sprawozdaniu nierzetelnych danych – podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie”. Przedawnienie karalności niezłożenia sprawozdania finansowego do KRS Zgodnie z powyższym przestępstwo, o którym mowa w art. 77, podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. Mając to na uwadze, sięgnąć należy do treści art. 101 Kodeksu karnego, zgodnie z którym: Art. 101. § 1. Karalność przestępstwa ustaje, jeżeli od czasu jego popełnienia upłynęło lat: 1) 30 – gdy czyn stanowi zbrodnię zabójstwa, 2) 20 – gdy czyn stanowi inną zbrodnię, 2a) 15 – gdy czyn stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 5 lat, 3) 10 – gdy czyn stanowi występek zagrożony karą pozbawienia wolności przekraczającą 3 lata, 4) 5 – gdy chodzi o pozostałe występki. 5) (uchylony). § 2. Karalność przestępstwa ściganego z oskarżenia prywatnego ustaje z upływem roku od czasu, gdy pokrzywdzony dowiedział się o osobie sprawcy przestępstwa, nie później jednak niż z upływem 3 lat od czasu jego popełnienia. § 3. W wypadkach przewidzianych w § 1 lub 2, jeżeli dokonanie przestępstwa zależy od nastąpienia określonego w ustawie skutku, bieg przedawnienia rozpoczyna się od czasu, gdy skutek nastąpił. § 4. Przedawnienie karalności przestępstw określonych w art. 199 § 2 i 3, art. 200, art. 202 § 2 i 4 oraz art. 204 § 3, jak również przestępstw określonych w art. 197, art. 201, art. 202 § 3, art. 203 i art. 204 § 4, w przypadku gdy pokrzywdzonym jest małoletni – nie może nastąpić przed upływem 5 lat od ukończenia przez pokrzywdzonego 18 lat. Reasumując, czyn, o którym mowa w art. 77 ustawy o rachunkowości (niezlozenie_sprawozdania_finansowego do KRS), przedawnia się z upływem 5 lat od czasu jego popełnienia. Zgodnie z art. 6 „Czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany”. Innymi słowy karalność przestępstwa ustaje z upływem 5 lat od dnia, w którym sprawozdanie finansowe prowadzonego podmiotu miało być złożone do KRS-u. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Odpowiedzialność karna w przepisach ustawy o rachunkowości [ Ustawa z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości nakłada na szereg podmiotów objętych jej regulacją liczne i szczegółowo określone obowiązki dotyczące zasad prowadzenia rachunkowości, sposobu przygotowania oraz badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów. Uwagi wstępne Ustawa z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (Dz. U. numer 121, poz. 591, z późn. zm.) nakłada na szereg podmiotów objętych jej regulacją liczne i szczegółowo określone obowiązki dotyczące zasad prowadzenia rachunkowości, sposobu przygotowania oraz badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów. Warto mieć świadomość tego, że polski ustawodawca, w celu wymuszenia na przedsiębiorcach (i nie tylko) terminowego i zgodnego z przepisami ustawy o rachunkowości składania sprawozdań finansowych wprowadził do wspomnianej ustawy przepisy karne. Odpowiedzialność karna za nieprzestrzeganie przepisów ustawy o rachunkowości W rozdziale 9 ustawy o rachunkowości zamieszczono przepisy karne mające na celu zabezpieczenie przestrzegania właściwych regulacji ustawy o rachunkowości. Oprócz przepisów art. 77 i 79 (o których więcej poniżej) ustawodawca wprowadził normę statuującą karnoprawną odpowiedzialność biegłego rewidenta za sporządzenie niezgodnej ze stanem faktycznym opinii o sprawozdaniu finansowym i stanowiących podstawę jej sporządzenia księgach rachunkowych jednostki lub sytuacji finansowo-majątkowej tej jednostki (art. 78 ustawy o rachunkowości). W przypadku popełnienia przez biegłego rewidenta czynu wypełniającego opisane powyżej znamiona, grozi mu kara grzywny lub kara pozbawienia wolności do lat 2 (albo obie te kary łącznie). W sytuacji w której biegły rewident działał nieumyślnie podlega grzywnie, albo karze ograniczenia wolności. Powyższy przepis ma oczywiście na celu zapewnienie wywiązania się przez biegłego rewidenta z obowiązków dotyczących sporządzenia przez niego opinii zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 64 – 67 ustawy o rachunkowości. Warto przy tym podkreślić, że oprócz powyżej wskazanej odpowiedzialności karnej w przypadku naruszenia przepisów ustawy o rachunkowości, biegły rewident ponosi również odpowiedzialność cywilną za szkodę wyrządzoną w wyniku swojego działania, oraz na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 maja 2009 roku o biegłych rewidentach i ich samorządzie, podmiotach uprawnionych do badania sprawozdań finansowych oraz o nadzorze publicznym (Dz. U numer 77, poz. 649, z późn. zm.), może być pociągnięty do odpowiedzialności o charakterze dyscyplinarnym. Jak słusznie wskazuje się w literaturze przedmiotu, wskazany powyżej przepis ogranicza odpowiedzialność karną biegłego rewidenta do wydania opinii sprzecznej ze stanem faktycznym. Czyn karalny zostaje popełniony także wtedy, gdy opinia i raport biegłego zostały wydane bez przeprowadzenia badania.(1) *** Zgodnie z treścią art. 77 ustawy o rachunkowości, kto wbrew przepisom ustawy dopuszcza do: nieprowadzenia ksiąg rachunkowych, prowadzenia ich wbrew przepisom ustawy lub podawania w tych księgach nierzetelnych danych, niesporządzenia sprawozdania finansowego, skonsolidowanego sprawozdania finansowego, sprawozdania z działalności, sprawozdania z działalności grupy kapitałowej, sprawozdania z płatności na rzecz administracji publicznej, skonsolidowanego sprawozdania z płatności na rzecz administracji publicznej, sporządzenia ich niezgodnie z przepisami ustawy lub zawarcia w tych sprawozdaniach nierzetelnych danych – podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. Katalog podmiotów zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych został określony w art. 2 ustawy o rachunkowości(2). Sposób w jaki powinny być prowadzone księgi rachunkowe określono w przepisach art. 9 – 25 ustawy o rachunkowości, natomiast poprawny sposób sporządzania sprawozdań finansowych określono w przepisach art. 45 – 54 przedmiotowej ustawy (w przypadku skonsolidowanych sprawozdań finansowych należy odwołać się do regulacji z art. 55 – 63d ustawy o rachunkowości). Zgodnie z regulacją z art. 4 ust. 5 ustawy o rachunkowości, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości określonych ustawą, w tym z tytułu nadzoru (również w przypadku, gdy określone obowiązki w zakresie rachunkowości – z wyłączeniem odpowiedzialności za przeprowadzenie inwentaryzacji w formie spisu z natury – zostaną powierzone innej osobie lub przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 11 ust. 2, za ich zgodą) ponosi kierownik jednostki. W przypadku gdy kierownikiem jednostki jest organ wieloosobowy, a nie została wskazana osoba odpowiedzialna, odpowiedzialność ponoszą wszyscy członkowie tego organu(3). Niezależnie od powyższej regulacji, w art. 4a ust. 1 omawianej ustawy wskazano, że kierownik jednostki oraz członkowie rady nadzorczej lub innego organu nadzorującego jednostki są zobowiązani do zapewnienia, aby sprawozdanie finansowe, skonsolidowane sprawozdanie finansowe, sprawozdanie z działalności oraz sprawozdanie z działalności grupy kapitałowej spełniały wymagania przewidziane w ustawie. Przez kierownika jednostki (zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 6 przedmiotowej ustawy) rozumie się członka zarządu lub innego organu zarządzającego, a jeżeli organ jest wieloosobowy – członków tego organu, z wyłączeniem pełnomocników ustanowionych przez jednostkę. W przypadku spółki jawnej i spółki cywilnej za kierownika jednostki uważa się wspólników prowadzących sprawy spółki, w przypadku spółki partnerskiej – wspólników prowadzących sprawy spółki albo zarząd, a w odniesieniu do spółki komandytowej i spółki komandytowo-akcyjnej – komplementariuszy prowadzących sprawy spółki. W przypadku osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą za kierownika jednostki uważa się tę osobę; do osób wykonujących wolne zawody przepis ten stosuje się odpowiednio. Za kierownika jednostki uważa się również likwidatora, a także syndyka lub zarządcę ustanowionego w postępowaniu restrukturyzacyjnym. Przestępstwo z art. 77 ustawy o rachunkowości jest występkiem umyślnym. Za popełnienie przestępstwa z tego artykułu grozi kara grzywny lub kara pozbawienia wolności do lat 2 (albo obie te kary łącznie). Wysokość grzywny ustala się w stawkach dziennych od 10 do 540. Wysokość stawki dziennej nie może być niższa niż 10 zł i wyższa niż 2000 zł (ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe). Grożąca za popełnienie przestępstwa z art. 77 omawianej ustawy kara pozbawienia wolności wynosi od 1 miesiąca do 2 lat (karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach). *** Na zakończenie, warto również przywołać regulację z art. 79 ustawy o rachunkowości, zgodnie z którą ten, kto wbrew przepisom ustawy: nie poddaje sprawozdania finansowego badaniu przez biegłego rewidenta, nie udziela lub udziela niezgodnych ze stanem faktycznym informacji, wyjaśnień, oświadczeń biegłemu rewidentowi albo nie dopuszcza go do pełnienia obowiązków, nie składa sprawozdania finansowego do ogłoszenia, nie składa sprawozdania finansowego, skonsolidowanego sprawozdania finansowego, sprawozdania z działalności, sprawozdania z działalności grupy kapitałowej, sprawozdania z płatności na rzecz administracji publicznej, skonsolidowanego sprawozdania z płatności na rzecz administracji publicznej we właściwym rejestrze sądowym, nie udostępnia sprawozdania finansowego i innych dokumentów, o których mowa w art. 68, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych bez spełnienia warunków, o których mowa w art. 76a ust. 3, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych bez spełnienia obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, o którym mowa w art. 76h ust. 1 – podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Powyższy przepis penalizuje cały szereg zachowań, związanych z publikacją i badaniem sprawozdań finansowych. Wszystkie czyny określone w tym artykule są przestępstwami umyślnymi, publicznoskargowymi, ściganymi z urzędu. W literaturze przedmiotu podnosi się, że Sąd, stwierdzając winę oskarżonych, powinien wskazać, jaki przepis ustawy o rachunkowości został naruszony, a dopiero następnie szczegółowo opisać na czym owo naruszenie polegało – art. 79 omawianej ustawy ma bowiem charakter blankietowy(4). Za popełnienie przestępstwa z tego artykułu grozi kara grzywny lub kara ograniczenia wolności. Tak jak wskazano powyżej, wysokość grzywny ustala się w stawkach dziennych od 10 do 540. Wysokość stawki dziennej nie może być niższa niż 10 zł i wyższa niż 2000 zł (ustalając stawkę dzienną, sąd bierze pod uwagę dochody sprawcy, jego warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe). Grożąca za popełnienie przestępstwa z art. 79 przedmiotowej ustawy kara ograniczenia wolności trwa najkrócej miesiąc, a najdłużej 2 lata (wymierza się ją w miesiącach i latach).(5) autor: aplikant radcowski Tomasz Gołowienko, Kancelaria Nowosielski i Partnerzy – Adwokaci i Radcy Prawni z Gdańska (1) A. Helin, Komentarz do ustawy o rachunkowości [w:] S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja (red.), Kodeks spółek handlowych. Pozakodeksowe prawo handlowe. Komentarz. T. 5, Wyd. 3, Warszawa 2015, Legalisel; (2) Jedynie tytułem przykładu należy wskazać na takie podmioty jak: spółki handlowe; inne osoby prawne (z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego); osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie (o ile ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro); jednostki organizacyjne działające na podstawie Prawa bankowego, przepisów o obrocie papierami wartościowymi, przepisów o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi, przepisów o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej, przepisów o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych lub przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (bez względu na wielkość przychodów); (3) W tym samym przepisie wskazano również, że możliwe jest przyjęcie wyżej zakreślonej odpowiedzialności przez inną osobę lub przedsiębiorcę – jednakże powinno to być stwierdzone w formie pisemnej; (4) M. Bieniak, Komentarz do ustawy o rachunkowości (wyciąg) [w:] M. Bieniak, Odpowiedzialność karna menadżerów, 2015, Legalisel; (5) W myśl art. 34 § 1a pkt 1 i 4 kara ograniczenia wolności polega na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne, lub na potrąceniu od 10% do 25% wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym na cel społeczny wskazany przez sąd (przy czym, obowiązki i potrącenie, o których mowa w § 1a, orzeka się łącznie lub osobno). W czasie odbywania kary ograniczenia wolności, skazany nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu, oraz ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary. Wymierzając karę ograniczenia wolności, sąd może orzec świadczenie pieniężne wymienione w art. 39 pkt 7 lub obowiązki, o których mowa w art. 72 § 1 pkt 2-7a Treści dostarcza: Kancelaria Nowosielski Gotkowicz i Partnerzy – Adwokaci i Radcy Prawni Rachunkowość finansowa to system ewidencji gospodarczej, która ma odzwierciedlać w formie pieniężnej zdarzenia gospodarcze zachodzące w przedsiębiorstwie. Rachunkowość przedstawia zarówno sytuację majątkowo-finansową jak i wynik finansowy jednostki. Podstawowym źródłem prawa bilansowego jest Ustawa o rachunkowości z r. (Dz. U. 1994 Nr 121 poz. 591; tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 351; późniejsze zmiany poz. 1495, 1571, 1655, 1680): • Rozdział 1. Przepisy ogólne (art. 1 - 8) • Rozdział 2. Prowadzenie ksiąg rachunkowych (art. 9 - 25) • Rozdział 3. Inwentaryzacja (art. 26 - 27) • Rozdział 4. Wycena aktywów i pasywów oraz ustalenie wyniku finansowego (art. 28 - 44) • Rozdział 4a. Łączenie się spółek (art. 44a - 44d) • Rozdział 5. Sprawozdania finansowe jednostki (art. 45 - 54) • Rozdział 6. Skonsolidowane sprawozdania finansowe grupy kapitałowej (art. 55 - 63d) • Rozdział 6a. Sprawozdanie z płatności na rzecz administracji publicznej (art. 63e - 63k) • Rozdział 7. Badanie, składanie do właściwego rejestru sądowego, udostępnianie i ogłaszanie sprawozdań finansowych (art. 64 - 70a) • Rozdział 8. Ochrona danych (art. 71 - 76) • Rozdział 8a. Usługowe prowadzenie ksiąg rachunkowych (art. 76a - 76i) • Rozdział 9. Odpowiedzialność karna (art. 77 - 79) • Rozdział 10. Przepisy szczególne i przejściowe (art. 80 - 83) • Rozdział 11. Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy końcowe (art. 84 - 86) Załączniki do ustawy o rachunkowości: Załącznik nr 1. Zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa wart. 45 ustawy, dla jednostek innych niż banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji Załącznik nr 2. Zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla banków Załącznik nr 3. Zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji Załącznik nr 4. Zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla jednostek mikro Załącznik nr 5. Zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla jednostek małych korzystających z uproszczeń odnoszących się do sprawozdania finansowego Załącznik nr 6. Zakres informacji wykazywanych w sprawozdaniu finansowym, o którym mowa w art. 45 ustawy, dla jednostek, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z wyjątkiem spółek kapitałowych, oraz jednostek, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 1 i 2 tej ustawy. Regulacje zawarte w Ustawie o rachunkowości uzupełniają Krajowe Standardy Rachunkowości – wydane przez Komitet Standardów Rachunkowości KSR oraz stanowiska. Dotychczas wydane Krajowe Standardy Rachunkowości to: • KSR Nr 1 "Rachunek przepływów pieniężnych" • KSR Nr 2 "Podatek dochodowy" • KSR Nr 3 "Niezakończone usługi budowlane" • KSR Nr 4 "Utrata wartości aktywów" • KSR Nr 5 "Leasing, najem i dzierżawa" • KSR Nr 6 "Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe" • KSR Nr 7 "Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dniu bilansowym - ujęcie i prezentacja" • KSR Nr 8 "Działalność deweloperska" • KSR Nr 9 "Sprawozdanie z działalności" • KSR Nr 10 "Umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym oraz umowy koncesji na roboty budowlane lub usługi" • KSR Nr 11 "Środki trwałe" • KSR Nr 12 "Działalność rolnicza" • KSR Nr 13 "Koszt wytworzenia jako podstawa wyceny produktów" Dotychczas wydane stanowiska Komitetu Standardów Rachunkowości to: • Stanowisko w sprawie księgowego ujęcia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych • Stanowisko w sprawie księgowego ujęcia praw majątkowych wynikających ze świadectw pochodzenia energii wytworzonej w odnawialnych źródłach energii • Stanowisko w sprawie niektórych zasad prowadzenia ksiąg rachunkowych • Stanowisko w sprawie wykazywania przez spółdzielnie mieszkaniowe w sprawozdaniu finansowym funduszów własnych oraz ustalania wyniku finansowego • Stanowisko w sprawie inwentaryzacji drogą spisu z natury zapasów materiałów, towarów, wyrobów gotowych i półproduktów • Stanowisko w sprawie ujęcia transakcji zamiany składnika aktywów niepieniężnych na inny składnik aktywów niepieniężnych • Stanowisko w sprawie zasady rzetelnego i jasnego obrazu w realizacji przepisów art. 4 ust. 1 oraz 1a i 1b ustawy o rachunkowości • Stanowisko Komitetu Standardów Rachunkowości w sprawie ujęcia, wyceny i prezentacji gruntów przekazanych w użytkowanie wieczyste w sprawozdaniach finansowych jednostek samorządu terytorialnego, a także w sprawie przekształcenia prawa wieczystego użytkowania tych gruntów w prawo własności • Stanowisko Komitetu Standardów Rachunkowości w sprawie rozrachunków z kontrahentami. Stosowanie KSR przez jednostkę nie jest obligatoryjne. Z kolei Międzynarodowe Standardy Rachunkowości - są to rozwiązania w zakresie rachunkowości finansowej przygotowywane przez Radę Międzynarodowych Standardów Rachunkowości. Międzynarodowe Standardy Rachunkowości, czyli MSR muszą być stosowane do: a) skonsolidowanych sprawozdań finansowych banków, b) skonsolidowanych sprawozdań finansowych emitentów papierów wartościowych, których papiery wartościowe na dzień bilansowy były dopuszczone do obrotu na regulowanym rynku któregokolwiek z państw członkowskich UE. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1126/2008 z dnia r. przyjmujące określone międzynarodowe standardy rachunkowości zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz. Urz. UE L z 2008 r. nr 320/1 zmieniony przez Dz. Urz. UE L z 2019 r. nr 318/74): • MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych • MSR 2 Zapasy • MSR 7 Sprawozdanie z przepływów • MSR 8 Zasady (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów • MSR 10 Zdarzenia po zakończeniu okresu sprawozdawczego • MSR 11 Umowy o usługę budowlaną • MSR 12 Podatek dochodowy • MSR 16 Rzeczowe aktywa trwałe • MSR 17 Leasing • MSR 18 Przychody • MSR 19 Świadczenia pracownicze • MSR 20 Dotacje rządowe oraz ujawnianie informacji na temat pomocy rządowej • MSR 21 Skutki zmian kursów wymiany walut • MSR 23 Koszty finansowania zewnętrznego • MSR 24 Ujawnianie informacji na temat podmiotów powiązanych • MSR 26 Rachunkowość i sprawozdawczość programów świadczeń emerytalnych • MSR 27 Jednostkowe sprawozdania finansowe • MSR 28 Inwestycje w jednostkach stowarzyszonych i wspólnych przedsięwzięciach • MSR 29 Sprawozdawczość finansowa w warunkach hiperinflacji • MSR 31 Udziały we wspólnych przedsięwzięciach • MSR 32 Instrumenty finansowe: prezentacja • MSR 33 Zysk przypadający na jedną akcję • MSR 34 Śródroczna sprawozdawczość finansowa • MSR 36 Utrata wartości aktywów • MSR 37 Rezerwy, zobowiązania warunkowe i aktywa warunkowe • MSR 38 Wartości niematerialne • MSR 39 Instrumenty finansowe: ujmowanie i wycena z wyjątkiem niektórych przepisów dotyczących rachunkowości zabezpieczeń • MSR 40 Nieruchomości inwestycyjne • MSR 41 Rolnictwo • MSSF 1 Zastosowanie Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej po raz pierwszy • MSSF 2 Płatności w formie akcji • MSSF 3 Połączenia jednostek • MSSF 4 Umowy ubezpieczeniowe • MSSF 5 Aktywa trwałe przeznaczone do sprzedaży oraz działalność zaniechana • MSSF 6 Poszukiwanie i ocena zasobów mineralnych • MSSF 7 Instrumenty finansowe: ujawnianie informacji • MSSF 8 Segmenty operacyjne • MSSF 9 Instrumenty finansowe • MSSF 10 Skonsolidowane sprawozdania finansowe • MSSF 11 Wspólne ustalenia umowne • MSSF 12 Ujawnianie informacji na temat udziałów w innych jednostkach • MSSF 13 Ustalanie wartości godziwej • MSSF 15 Przychody z umów z klientami • MSSF 16 Leasing • KIMSF 1 Zmiany istniejących zobowiązań z tytułu wycofania z eksploatacji, rekultywacji i zobowiązań o podobnym • KIMSF 2 Udziały członkowskie w spółdzielniach i podobne instrumenty • KIMSF 4 Ustalenie czy umowa zawiera leasing • KIMSF 5 Prawa do udziałów wynikające z uczestnictwa w funduszach likwidacyjnych, rekultywacyjnych oraz funduszach na naprawę środowiska • KIMSF 6 Zobowiązania wynikające z uczestnictwa w specyficznym rynku - zużyty sprzęt elektryczny i elektroniczny • KIMSF 7 Zastosowanie metody przekształcenia w ramach MSR 29 Sprawozdawczość finansowa w warunkach hiperinflacji • KIMSF 8 (skreślona) • KIMSF 9 Ponowna ocena wbudowanych instrumentów pochodnych • KIMSF 10 Śródroczna sprawozdawczość finansowa a utrata wartości • KIMSF 11 (skreślona) • KIMSF 12 Umowy na usługi koncesjonowane • KIMSF 13 Programy lojalnościowe • KIMSF 14 MSR 19 - Limit wyceny aktywów z tytułu określonych świadczeń, minimalne wymogi finansowania oraz ich wzajemne zależności • KIMSF 15 Umowy dotyczące budowy nieruchomości • KIMSF 16 Zabezpieczenie udziałów w aktywach netto jednostki działającej za granicą • KIMSF 17 Przekazanie aktywów niegotówkowych właścicielom • KIMSF 18 Przekazanie aktywów przez klientów • KIMSF 19 Regulowanie zobowiązań finansowych przy pomocy instrumentów kapitałowych • KIMSF 20 Koszty usuwania nadkładu na etapie produkcji w kopalniach odkrywkowych • KIMSF 21 Opłaty • KIMSF 22 Transakcje w walucie obcej oraz wynagrodzenie wypłacane lub • KIMSF 23 Niepewność co do traktowania podatkowego dochodu • SKI-7 Wprowadzenie waluty euro • SKI-10 Pomoc rządowa - brak konkretnego powiązania z działalnością operacyjną • SKI-12 Konsolidacja - jednostki specjalnego przeznaczenia • SKI-13 Wspólnie kontrolowane jednostki - niepieniężny wkład wspólników • SKI-15 Leasing operacyjny - specjalne oferty promocyjne • SKI-21 Podatek dochodowy - realizacja wartości przeszacowywanych aktywów, które nie podlegają amortyzacji • SKI-25 Podatek dochodowy - zmiana statusu podatkowego jednostki gospodarczej lub jej udziałowców • SKI-27 Ocena istoty transakcji wykorzystujących formę leasingu • SKI-29 Umowy na usługi koncesjonowane: ujawnianie informacji INTERPRETACJA • SKI-31 Przychody - transakcje barterowe obejmujące usługi reklamowe • SKI-32 Wartości niematerialne - koszt witryny internetowej Sprawozdania finansowe zarówno skonsolidowane jak i jednostkowe (statutowe) mogą być przygotowane na podstawie MSR w sytuacji, gdy: • podmiot jest emitentem papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na jednym z rynków regulowanych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego, np. jest notowany na GPW w Warszawie. EOG obejmuje Polskę, inne państwa członkowskie EU, Norwegię, Islandię oraz Liechtenstein; • emitent papierów wartościowych ubiega się o dopuszczenie swoich papierów do obrotu na jednym z rynków regulowanych krajów EOG; • emitent papierów wartościowych zamierza ubiegać się o dopuszczenie swoich papierów wartościowych do obrotu na jednym z rynków regulowanych krajów EOG; • podmiot wchodzi w skład grupy kapitałowej, w której jednostka dominująca sporządza skonsolidowane sprawozdanie finansowe zgodnie z MSR; • podmiot jest oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego, który sporządza sprawozdanie finansowe zgodnie z MSR. Przedsiębiorstwa sporządzające sprawozdania finansowe zgodnie z MSR, stosują przepisy ustawy o rachunkowości oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie, w zakresie nieuregulowanym przez MSR. Natomiast jednostki, które nie są zobowiązane do stosowania MSR, tylko w przypadku braku odpowiedniego standardu krajowego mogą wykorzystać rozwiązania przyjęte w MSR do zagadnień nieuregulowanych przepisami ustawy o rachunkowości i jest to możliwość jednostki a nie jej obowiązek. Zgodnie z ustawą - kodeks karny skarbowy (kks) karane jest niewykonywanie obowiązków związanych z prowadzeniem księgi. Niewykonanie omawianych obowiązków mogą być potraktowane albo jako przestępstwo, albo jako wykroczenie skarbowe. Wszystkie te czyny sankcjonowane są karą grzywny, a popełnić je można wyłącznie przez zaniechanie. Za nieprowadzenie księgi wbrew obowiązkowi, należy rozumieć zarówno całkowite nieprowadzenie księgi, jak i prowadzenie księgi innej niż wymagana (przykładowo PKPiR zamiast ksiąg rachunkowych). Krywan Tomasz: Nieprowadzenie wbrew obowiązkowi ksiąg na przykładach > Prowadzenie ksiąg a odpowiedzialność karna skarbowa Przy okazji omawiania odpowiedzialności karnej skarbowej w zakresie prowadzenia ksiąg warto wspomnieć, że podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego (który wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku – art. 70 par. 1 ustawy - Ordynacja podatkowa), chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej. W razie likwidacji lub rozwiązania osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, podmiot dokonujący jej likwidacji lub rozwiązania zawiadamia na piśmie właściwy organ podatkowy, nie później niż w ostatnim dniu istnienia tej osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, o miejscu przechowywania ksiąg podatkowych oraz dokumentów związanych z ich prowadzeniem (art. 86 ustawy - Ordynacja podatkowa). Trzeba również podkreślić, że obowiązek przechowywania dokumentacji księgowej oraz jej odtwarzania w celach dowodowych w przypadku jej utraty ciąży na podatniku, a w przypadku stwierdzenia przez organ podatkowy – w ramach toczącego się postępowania – zwłoki w tym zakresie, skutkującej trudnościami w pozyskaniu stosownych duplikatów utraconych dokumentów, nie przeradza się w obowiązek ciążący na tym organie. Bartosiewicz Adam: Przestępstwa i wykroczenia skarbowe w podatku VAT > Kary za nieprowadzenie ksiąg w kodeksie karnym skarbowym Przepis art. 60 par. 3 kks penalizuje naruszenie przez podatnika lub płatnika obowiązku terminowego zawiadomienia właściwego organu o prowadzeniu księgi przez doradcę podatkowego lub inny podmiot upoważniony do prowadzenia ksiąg. Mowa tutaj o dwóch terminach tj. chodzi o termin 15 dni od dnia wydania ksiąg rachunkowych, oraz 7 dni od daty zawarcia umowy, mający zastosowanie w przypadku podatkowej księgi przychodów i rozchodów lub ewidencji przychodów w zakresie ryczałtowego podatku od przychodów ewidencjonowanych. Zobacz również:Od stycznia wyższe kary za wykroczenia i przestępstwa skarbowe >>Rząd szykuje zmiany w kodeksie karnym skarbowym >> Jakie konsekwencje może ponieść firma, która w wyniku pożaru utraciła dokumentację źródłową za lata ubiegłe? > Odpowiedzialność karnoskarbowa za nieprowadzenie księgi Wracając jednak do odpowiedzialności karnoskarbowej z tytułu nieprowadzenia księgi, zaznaczyć trzeba, że z taką sytuacja będziemy mieli do czynienia w przypadku powstania obowiązku rozpoczęcia ewidencji zgodnie z ustawą o rachunkowości z uwagi na przekroczenie wskazanych w niej limitów przychodowych. I tak do zaprowadzenia pełnej księgowości od 2022 r. zobowiązane są podmioty wskazane w art. 24a ust. 4, 4b, 4c oraz 4e i 4f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, których przychody za 2021 r. wyniosły co najmniej 9 188 200 zł. Nie ulega żadnej wątpliwości, że księgami, o których mowa w kks są księgi rachunkowe (art. 53 par. 21 pkt 1 kks). Podatnik, który zatem ze względu na przekroczenie limitu przychodowego (równowartość euro w poprzednim roku obrotowym) powinien prowadzić księgi rachunkowe, a nadal prowadzi księgę przychodów i rozchodów, co do zasady może podlegać karze grzywny. Maria Hass-Symotiuk Sprawdź POLECAMY Nieprowadzenie ksiąg to wykroczenie lub przestępstwo skarbowe Nieprowadzenie ksiąg wbrew obowiązkowi stanowić może wykroczenie skarbowe lub przestępstwo skarbowe. Nieprowadzenie wbrew obowiązkowi ksiąg stanowi zagrożone karą grzywny wykroczenie skarbowe w przypadkach mniejszej wagi (tj. gdy niska jest szkodliwość społeczna tego czynu). W innych przypadkach nieprowadzenie wbrew obowiązkowi ksiąg stanowi przestępstwo skarbowe zagrożone karą grzywny do 240 stawek dziennych. Omawiany czyn może być popełniony jedynie z winy umyślnej, a więc sprawcy trzeba skutecznie zarzucić, że miał zamiar nieprowadzenia księgi. Jeżeli natomiast nieprowadzenie księgi wynikało z błędu (niewiedzy) po stronie podatnika, to nie będzie mowy o odpowiedzialności karnej. Trzeba również pamiętać, że zgodnie z zapisami ustawy o rachunkowości (art. 77), osoba, która dopuszcza do nieprowadzenia ksiąg rachunkowych, podlega grzywnie lub karze pozbawienia wolności do lat 2, albo obu tym karom łącznie. Podatnikowi mogą być zatem wymierzone dwie osobne kary, tj. na podstawie art. 77 ustawy o rachunkowości (grzywna albo kara pozbawienia wolności) oraz na podstawie art. 60 kks (grzywna). W przypadku nałożenia dwóch grzywien wpłacie podlega tylko surowsza (art. 8 kks). ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji.

art 77 ustawy o rachunkowości